Alam mo
ba kung bakit umuulan?
Nagsimula
kasi 'yan noong unang panahon nang minahal ng ulap ang lupa.
Malayo
ang pagitan nilang dalawa. Kaya't paminsan-minsan, nagnanakaw ng sandali ang
ulap upang makasama ang lupa sa pamamagitan ng fog.
Ngunit
hindi kuntento ang ulap dito kaya't inutusan niya ang hangin upang magbigay ng
mensahe sa lupa.
Araw-araw,
ganito ang kanyang ginagawa.
Ngunit
lingid sa kaalaman ng ulap, nahulog na ang loob ng hangin sa lupa sapagkat mas
madalas silang magkasama. Inakit ng hangin ang lupa at tuluyan naman din na
minahal ng lupa ang hangin.
Matagal
na itinago ng hangin at ng lupa ang kanilang relasyon.
Ngunit
walang lihim na hindi nabubunyag. Isang gabi nang bumaba ang ulap, nahuli
nitong magkayakap ang hangin at ang lupa. Nagalit ang ulap at nagpasyang
umakyat na muli sa langit.
Labis na
nasaktan ang ulap. Hindi niya napigil ang kanyang damdamin at tuluyan nang
umiyak.
Walang
kapantay ang pagmamahal ng ulap sa lupa. Kaya kahit na alam nitong hindi na
siya mamahalin pa ng lupa, patuloy pa rin niyang binibisita ito. Oo, labis ang
pagmamahal ng ulap sa lupa. Kaya nga hanggang ngayo'y umiiyak pa rin siya
tuwing naaalala niya ang kanyang nakita.
Mula sa mapaglarong imahinasyon ni: Danica Marie A. Arellano
No comments:
Post a Comment